مجموعه شعر «دوئل دو صندلی خالی» سروده‌ی «مجید رفعتی» شعرهای کوتاه و بلندی را دربردارد که موضوع اصلی این شعرها دغدغه‌های فلسفی، اجتماعی و عاشقانه است.

رفعتی درباره‌ی این مجموعه گفته است: «در دوئل دو صندلی خالی پرداختن به مسائل اجتماعی و سیاسی با جسارت و برجستگی بیشتری صورت گرفته است و شعرهای نخستین کتاب عمدتاً ناظرند به رخدادها و زخم‌هایی که بر ما رفته است و بر جهان پیرامون‌مان می‌رود. همچنین شعرها در فضاهای مدرن‌تری اجرا شده‌اند. مثل «کانال فاضلاب»، «پله‌ی آپارتمان»، «جعبه‌ی خالی»، «دیوار برلین» و...»

 

دو شعر از این مجموعه را می‌خوانیم:

 

اگر اسکندر

سربازانش را از تاریخ بیرون بیاورد

و خون‌های ریخته به رگ‌های صاحبانشان برگردند

من هم دست و پای گمشده‌ام را پیدا می‌کنم

برای بغل کردنت...!،

 

تو را از کانال فاضلاب تعقیب می‌کنم

موش کثیف من

می‌دانم راه خروج را پیدا می‌کنی

در شبی که حتما مهتابی‌ست

با بوی باران و درختان خیس

تا صبح در سطل‌های خالی زباله می‌خوابیم...